بررسی وضعیت آزمایش های معمول بیماران بستری در بخش داخلی بیمارستان بوعلی‌ تهران در نیمه اول سال 1383

سابقه و هدف: با توجه به عدم وجود مدارک مستدل برای انجام آزمایش‌های معمول (Routine)، ولی به دلیل دستیابی به اطلاعات پایه در اکثر بیماران بستری در بخش‌های مختلف بیمارستانی، این روند آزمایش‌ها صورت می‌پذیرد. با افزایش آگاهی در مورد هزینه‌های حفظ سلامتی، بسیاری از محققین سعی می‌کنند به وسیله تحقیقاتی انجام این آزمایش‌ها را محدود کنند. این پژوهش با هدف بررسی عملکرد پزشکان براساس یافته‌های آزمایش‌های معمول بر روی تشخیص، درمان و مراقبت از بیماران بستری، در بخش داخلی بیمارستان بوعلی تهران، نیمه اول سال 1383 صورت گرفت. مواد و روش‌ها این تحقیق به روش مطالعه داده‌های موجود بر روی 438 پرونده صورت گرفت. با استخراج تشخیص اولیه، و نهایی و نتیجه آزمایش‌ها معمول (قند ناشتای پلاسما، فرمول شمارش گلبولی، اوره، کراتینین، سدیم و پتاسیم) پرونده‌ها در سه دسته زیر طبقه‌بندی و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند: عملکرد الف: نتایج آزمایش‌ها در محدوده طبیعی. عملکرد ب: نتایج طبیعی آزمایش‌ها، که منجر به تکرار شده ولی در نهایت نتیجه حاصله تغییری در تشخیص اولیه یا مراقبت بعدی از بیماران ایجاد نکرده است. عملکرد ج: نتایجی از آزمایش‌ها، که به علت نتیجه غیرعادی منجر به تغییر در تشخیص اولیه یا نحوه مراقبت از بیمار شده است. یافته‌ها: از 840 پرونده فقط 438 پرونده (52%) دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند و از این تعداد 327 پرونده (85%) دارای عملکرد الف، 45 پرونده (10%) عملکرد ب و 21 پرونده (5%) عملکرد ج را دارا بودند. نتیجه‌گیری و توصیه‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که برای انتخاب آزمایش‌های مختلف هنگام بستری کردن بیمار در بیمارستان، ابتدا باید ارزیابی دقیق بالینی صورت گرفته و براساس دیدگاه منطقی پزشک از این ارزیابی، آزمایش‌های خاصی در جهت شناسایی علت و شدت بیماری صورت گیرد، به طوری که ضمن برآورده کردن دیدگاه‌های منطقی پزشک، از هزینه‌های بی‌مورد جلوگیری شود. در خاتمه توصیه می‌شود انجام آزمایش قند ناشتا پلاسما، آزمایش‌های عملکرد کلیه‌ها و هموگرام به دلیل تاثیر در نگرش نسبت به بیمار، صرف نظر از دیدگاه بالینی، به طور معمول هنگام بستری شدن صورت پذیرد.